ორმა გერმანელმა პატიმარმა ჩრდილოეთ რაინ-ვესტფალიასა და ბავარიის ყველაზე მჭიდროდ დასახლებული შტატიდან მოიგო საქმეები გერმანიის ფედერალურ საკონსტიტუციო სასამართლოში, რომელმაც დაადგინა, რომ მათ არასამართლიანად გადაუხადეს გაწეული სამუშაოსთვის,– იუწყება DW.

გერმანიის უმაღლესმა სასამართლომ განაცხადა, რომ ჩრდილოეთ რაინ-ვესტფალიასა და ბავარიაში პატიმრები, როგორც წესი, საათში 1,37 ევროდან 2,30 ევრომდე იღებდნენ. შედარებისთვის, გერმანიაში მინიმალური ხელფასი ადამიანების უმეტესობისთვის არის 12 ევრო საათში.

სასამართლომ არ დაადგინა პატიმართა ანაზღაურების სამართლიანი განაკვეთი, ვინაიდან, მისი თქმით, ეს გადაწყვეტილება საკანონმდებლო ორგანომ უნდა მიიღოს, მაგრამ აღნიშნა, რომ ის უნდა დაფიქსირდეს და შესთავაზა რამდენიმე ვარიანტი.

მან ორივე მიწის მთავრობებს 2025 წლის ივნისის ბოლომდე ვადა, რათა მოამზადონ იურიდიულად სავალდებულო წინადადება. იმავდროულად, ამასთან, საკონსტიტუციო სასამართლომ დაადგინა, რომ პატიმრებს ნაკლები თანხაზე ადრე შესრულებული სამუშაოსთვის კომპენსაცია არ მიეცემათ.

გერმანელი პატიმრები, რომლებიც სისხლის სამართლის დანაშაულისთვის იხდიან სასჯელს, ვალდებულები არიან, იმუშაონ, თუ მათ ამის შესაძლებლობა აქვთ. იდეა მათი რესოლიზაციის ხელშეწყობა და ახალი უნარების ათვისებაა, რომელთა გამოყენებასაც საპატიმროს დატოვების შემდეგ შეძლებენ. მაგრამ მათ ასევე უნდა მიიღონ ანაზღაურება გაწეული სამუშაოსთვის, რომელსაც ჩვეულებრივ ადგენს მიწის და არა ფედერალური მთავრობა. მსგავსი ანაზღაურება ძალიან დაბალია, რადგან პატიმრები არ იხდიან გადასახადებს, მათი ძირითადი ხარჯები - საკვები და საცხოვრებელი - უკვე დაფარულია; გარდა ამისა, პატიმრების მუშაობა არა კომერციული, არამედ სოციალური პროექტია.

1988 წელს გერმანიის საკონსტიტუციო სასამართლომ უკვე მიიღო გადაწყვეტილება პატიმართა ანაზღაურების შესახებ: სასამართლომ მიიჩნია, რომ ის ძალიან დაბალია და გამოვიდა რეკომენდაციით, განისაზღვროს ყველა გერმანელი მუშაკის საშუალო შემოსავლის 5%-დან 9%-მდე. ახლა ეს არის დაახლოებით 39 ათასი ევრო წელიწადში, ან 20 ევრო საათში სრულ განაკვეთზე მუშაობისა და 40 საათიანი კვირის პირობებში.

თუმცა, ეს გადაწყვეტილება მიღებულ იქნა 2006 წლის რეფორმებამდე, რომელმაც მეტი უფლებამოსილება მისცა გერმანიის ცალკეულ მიწებს: ამ ცვლილებების შემდეგ გადაწყვეტილებებს რეგიონალური მთავრობები იღებენ და არა ფედერალური, როგორც ეს ადრე იყო.